Sacrum – Profanum. Wątki pasyjne i polska wiara w twórczości Jerzego Dudy-Gracza.
Zapraszamy zainteresowanych punktami stycznymi pomiędzy psychoanalizą a kulturą na spotkania Klubu Dyskusyjnego organizowane przez Instytut Studiów Kulturowych – RAVEN.
WSTĘP WOLNY
Ilość miejsc ograniczona. Osoby zainteresowane udziałem prosimy o mailowe potwierdzenie uczestnictwa:
contact@raven.edu.pl
Zaproszony gość: Natalia Kruszyna
Moderator dyskusji: Małgorzata Kalinowska
Wielu słyszało o votum artysty dla Jasnej Góry, niektórzy je nawet widzieli, lecz niewielu zdaje sobie sprawę z faktu, iż początki tej drogi sięgają dzieciństwa malarza, a tematem właściwie zajmował się przez całe swoje niezwykle pracowite życie. Jestem chory na Polskę – mówił po wielokroć Jerzy Duda-Gracz, a widzom skonsternowanym wątkami religijnymi w jego sztuce wyjaśniał: jeśli deklaruję się aż do granic naiwności jako malarz polski, to nieodłącznym składnikiem moich obrazów muszą być elementy katolickie (malowane na kolanach lub wręcz przeciwnie). I choć tak naprawdę, nie było zgodne z jego niezależną naturą malowanie na kolanach, to również dalekie mu było pragnienie bluźnierstwa. Urodzony i wychowany, jak sam mówił, w cieniu Jasnej Góry dostrzegał nie tylko związane z nią idee, lecz także ich odbicie w ludziach, którzy rzadko są idealni. A że pragnienie rozmowy z ludźmi poprzez obrazy było dlań zawsze najważniejsze, zatem malował to , co chciał im o nich samych, ale i o sobie opowiedzieć. Stawiając siebie na miejscu naiwnego obserwatora codzienności, całkiem wprost lub przy pomocy metafor, pytał o miejsce wiary, o istotę rytuałów i rolę chrześcijańskich wartości w życiu współczesnego człowieka. Nie interesowali go jednak święci i błogosławieni, filozofowie i teologowie, etycy i moraliści czyli klarowni bohaterowie pierwszego planu, lecz raczej ci, tworzący jego nieodrodne, a bogate w odcienie tło.
Zapraszam zatem do czytania jego obrazów i dyskusji.
Natalia Kruszyna – historyk sztuki i aktorka, nierzadko łącząca swoje pasje. Z werwą prowadzi popularne wykłady o sztuce, organizuje wystawy, pisze o plastyce tak, by dotrzeć do wrażliwości czytelnika, uważając za swą powinność bycie tłumaczem, a nie prawodawcą. Pracuje w Muzeum Historii Katowic, współdziała z wieloma artystami i niezależnymi teatrami, dla których obraz jest istotnym środkiem wyrazu, a wynikające zeń emocje pomagają odnaleźć drogę do rozumienia sztuki i człowieka. Jest autorką wystaw, esejów i artykułów o sztuce, zwłaszcza współczesnej, których bohaterami są Hans Bellmer, Jerzy Duda-Gracz, Konrad Swinarski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, oraz m.in. Renata Bonczar, Ireneusz Botor, Józef Budka, Sławomir Chrystow, Jan Dubiel, Edward Josefowski, Adam Kirchner, Celina Kirchner, Ewa Satalecka, Ewa Sycha, Aleksandra Telka-Budka, Beata Wąsowska, polska grafika XIX/XX w., żydowski cmentarz w Katowicach. Jest także współautorką książki i płyty Pałam chęcią malowania Jej Asymetrji… Witkacy, wielokrotnie przygotowywała teatralne wernisaże wystaw oraz ilustrowała przy pomocy dzieł sztuki rozmaite artystyczne prezentacje. Wciąż przygotowuje i wygłasza ilustrowane, popularyzatorskie wykłady z historii sztuki m.in. o Witkacym, Dudzie-Graczu, surrealizmie, modzie dwudziestolecia międzywojennego, ideale kobiety w sztuce.
Spotkania odbywają się w Czeladzi od jesieni 2016 roku. Moderatorem spotkań czeladzkich jest Antonina Szybowska – członek zespołu RAVEN.
