„Religia hinduizmu nie stanowi systemu, nie opiera się na określonych wyobrażeniach, nie posiada kanonu dogmatów, a mimo to nie zagubiła się z biegiem wieków ani nie zanikła, lecz – zdolna do twórczych przemian – tworzyła tysiące nowych połączeń, zawsze znajdowała nowe formy, wielkodusznie i tolerancyjnie przejmowała obce elementy. Jak indyjscy wieloręcy bogowie mają wiele oblicz i postaci, tak i ta religia ma tysiące twarzy, prymitywnych i wysublimowanych, dziecinnych i męskich, łagodnych i okrutnych. (…) tajemna, niewidoczna z zewnątrz Jedność zasilająca i spajająca tę religię, nie jest niczym innym niż właściwą strukturą hinduskiej duszy, fundament zaś i rdzeń hinduizmu nie tkwią w żadnym z rozlicznych kultów ani w Wedach, ani nie są przechowywane przez stan kapłański, ale tkwią w życiu hinduskim, w praktycznym, codziennym życiu ludów Indii, z ich jakże ostro przebiegającymi podziałami struktury społecznej – tak zwaną kastowością.”
– H. Hesse, „Moja wiara”.
Wykład drugi poświęcony będzie najdawniejszym formom religii, leżącym u podstaw całego późniejszego hinduizmu. Przyjrzymy się zatem religii wedyjskiej, tak jak przedstawiona została w hymnach Rygwedy i Atharwawedy, wraz z jej panteonem bóstw, kanonem pism objawionych oraz rytuałem, ale także jej nieco późniejszym przeobrażeniom. Zobaczymy, w jaki sposób dawni Indusi rozumieli człowieka, kosmos i swoją w nim rolę. W drugiej części wykładu opowiemy sobie o początkach filozofowania hindusów utrwalonych na kartach upaniszad, gdzie po raz pierwszy podjęto kluczowy dla indyjskiej religijności temat poszukiwania dróg wyzwolenia.
Recenzje
Książka nie ma jeszcze żadnej recenzji.