Emocje i relacje z obiektem – John Weir Perry
Jedną z zasługujących na rozpoznanie postaci z tzw. pierwszego pokolenia analityków jungowskich jest Dr John Weir Perry, postać tyleż niejednoznaczna i dla wielu kontrowersyjna, co reprezentująca genialny poziom kreatywności i niezależności w myśleniu psychologicznym.
John Perry jest przede wszystkim kojarzony z radykalnym punktem widzenia w myśleniu o procesach psychotycznych. Jego działalność ideowo wyrasta z badań Junga z okresu Burgholzli. Jest ich swoistą kontynuacją. Dr Perry jest niepisanym, cichym prekursorem ruchu antypsychiatrii, który utrzymał radykalny punkt widzenia w ramach mainstreamu reprezentowanego przez ówczesne środowisko Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Jego zaangażowanie w pacjentów doprowadziło z czasem do przekroczenia granic i trudnych konsekwencji. Jednak w świetle współczesnej krytyki kolejnych edycji DSM-u warto zwrócić uwagę na jego myśl wyznaczającą cenny kontrapunkt dla towarzyszącej rozwojowi psychiatrii nozologicznej dehumanizacji, która wraz z dominacją przemysłu farmaceutycznego niesie instrumentalne podejście do psychiki. Wkład Johna Perry w obszarze psychologii analitycznej pozostaje niekwestionowalny.
Jego sztandarowym przykładem jest opublikowany w 1970 roku artykuł „Emocje i relacje z obiektem”. (JAP, Volume 15, Issue 1, pages 1–12, January 1970). Perry rozpoczyna refleksję od pojęcia afektu, aby ostatecznie dojść do psychologii kompleksów. Ilustruje afekto-centryczny punkt widzenia w metapsychologii. Zarazem pokazuje w niezwykle prosty i przejrzysty sposób naturę kompleksów psychicznych. Naświetlony związek afektów z kompleksami w elegancki sposób pokazuje sposób na rozumienie obydwu. W artykule autor objaśnia z punktu widzenia psychologii analitycznej aktywność tych podstawowych części składowych psychiki, jakimi są kompleksy. Pokazuje, jak ważne jest ich praktyczne rozumienie, nie tylko z punktu widzenia procesu analitycznego, ale dla rozumienia relacji międzyludzkich w ogóle.
Artykuł, który jest klasyczną lekturą w sylabusie wielu szkoleń analitycznych, śmiało mógłby być traktowany jako klasyk literatury traktującej o świecie relacji interpersonalnych.
John Weir Perry urodził się w 1914 roku. Ukończył akademię medyczną uniwersytetu Harvarda. Przez roku studiował w Zurychu u C.G. Junga. Następnie dołączył do grupy analitycznej w San Francisco. W 1953 roku ukazała się jego książka zatytułowana „Jaźń w procesie psychotycznym”, do której Jung napisał wprowadzenie. Na początku lat 70-tych ubiegłego wieku założył w San Francisco ośrodek „Diabasis”, w którym leczono pacjentów schizofrenicznych bez zastosowania farmakoterapii. Ośrodek był finansowany ze źródeł publicznych oraz prywatnych. W 1974 roku ukazała się jego najbardziej znana książka zatytułowana „Kraniec szaleństwa„. John Perry był wieloletnim profesorem kalifornijskiego uniwersytetu stanowego w San Francisco. Zmarł w 1998 roku.
